Agnes Water, Fraser Island en Rainbow Beach

In Town of 1770, zo'n zes kilometer van zusterstad Agnes Water, stond de wieg van Queensland. In 1770 -vandaar de naam - zou Captain Cook met zijn 'Endavour' voor anker zijn gegaan en voor het eerst de kust van Queensland hebben betreden.

Het is tevens het meest noordelijke strand waar gesurft kan worden en waar je het gehele jaar door 'veilig' kunt zwemmen zonder het risico te lopen gestoken te worden door een box jelly fish.

Bij aankomst heb ik gelijk de golven van de zee getest. Een goede tip is om je bikini goed vast te binden anders moet je deze gaan zoeken in de branding vanwege de stevige stroming en heftige golven.

De volgende morgen samen met Jarvis en John naar het strand geweest. We hebben de golven proberen te bedwingen met behulp van een bodyboard. Dit was echt 'awsome' en vast een voorproefje op de trip die ik heb gepland later deze week.

Maar eerst stond de 'Scooterroo' tour op het programma. Om 14.45 uur moest ik klaar staan bij het hostel. Na een korte uitleg over de technische zaken en een 'Tjakka' toespraak om ons wat vertrouwen te geven was het tijd om te vertrekken op onze mini Harley Davidson's. Deze 'scooters' behalen met wind mee en berg af een snelheid van 80 km/u. In een groep van ruim 50 motormuizen werden we langs de mooiste plekjes in de buurt van Agnes water en Town of 1770 geleid. Onderweg zijn we nog even gestopt bij wat grazende kangeroes. Vervolgens door gereden naar de oceaan om onder het genot van een portie Wedges en een cola de zonsondergang te aanschouwen.

Aangekomen bij het hostel hadden John en Jarvis het idee om de maansopkomst te gaan bekijken. Omdat ik in mijn vorige verslag de afspraak had gemaakt om niet meer alleen een bushtrack te gaan ondernemen dacht ik dat het wel okay was om samen met de jongens te gaan. Tegen half negen gingen we richting het uitkijkpunt bij de oceaan (Jarvis haakte overigens bij het begin van het pad al af:S). Ik zal jullie verder niet veel vertellen over de weg er naartoe maar het had met klotsende oksels en zeven kleuren te maken...pff wat was dat eng... Overal om je heen hoor je geluidjes en geritsel...je hoort dieren van je weg kruipen of juist naar je toe komen:S... Hetgeen wat John dan zegt...'Ow, it's just a frog...' Aangekomen op het puntje van de rotsen waren we getuigen van een prachtige 'moonrise' boven de oceaan. Echt een betoverend gezicht. Toen we weer waren aangekomen bij het hostel was dat een hele opluchting en stonden we te stuiteren van de energie.

Het bodyboarden was een voorproefje op mijn eerste surfles. Deze heb ik geboekt bij 'Lazzy Lizard' maar was totaal niet lazzy... We waren met 15 mensen in de groep waardoor we optimaal de mogelijkheid hadden om het voor elkaar te krijgen.

Eerst was het oefenen op het droge wat al voor aardig wat bloed, zweet en tranen (van het lachen) zorgde en vervolgens waren we eraan toe om het toe te passen in de zee... Het is me een paar keer gelukt maar ik heb niet langer dan 10 seconden achter elkaar op het bord gestaan.

Gelukkig krijg ik nog genoeg mogelijkheden tijdens mijn reis om de golven te bedwingen.

Tijdens de Scooterroo tour en de surflessen heb ik twee Nederlandse meiden leren kennen... en het grappige is, we hebben in de verte een vage connectie. ( Waarschijnlijk begrijpen alleen de lezers van Wik heren 1 dit) Marloes (Nederlands meisje) - is de vriendin van Joep - Joep volleybalt bij heren 1 van Goirle - en zit in het team bij Martin Ferket (John v.d. V; de man met de elastische arm...) - en ik ken Martin weer van het de Burgst toernooi en Moerbeke...zodoende...dan is de wereld toch weer klein!!

De Engelse jongens zijn inmiddels richting het zuiden gereisd en ik ontmoet ze hoogst waarschijnlijk weer in Brisbane. Ik wilde eerst Hervey Bay aandoen, waar vandaan het gemakkelijk is om naar 'Fraser Island' te reizen.

Het straatbeeld van Hervey Bay wordt bepaald door de vele fastfood restaurants naast elkaar waardoor het moeilijk kiezen is (denk aan: KFC, Pizza Hut, Mc Donald's, Hungry Jack's, Subway en de Red Rooster) en de vele scootmobielen waar de oudere Ozzies in rondtuffen. Om hiervan te vluchten maar gauw een tour geboekt naar Fraser.

Wanneer je een trip boekt heb je de keuze uit een aantal opties: kamperen, een hostel, zelf koken, een verzorgd buffet, self-driving of een guided tour. Ik heb voor de luxere en verzorgde versie gekozen waarbij ik twee nachten en drie dagen op het eiland verblijf.

Fraser Island wat in het Aboriginals K'gari (paradijs) wordt genoemd is het grootste zandeiland ter wereld en staat op de lijst van Unesco-werelderfgoed. Het 123 kilometer lange en ruim 30 kilometer brede eiland staat bekend om de vele dingo's die hier wonen. Het eiland beschikt qua lengte, diepte en breedte over meer zand dan de Sahara woestijn.

De huidige naam dankt het eiland aan de vrouw van Kapitein James Fraser die als enige schipbreukelinge wist te ontkomen aan de handen van de Aboriginals. De rest van de bemanning werd gevangen genomen en gedood. Nu, 170 jaar later is het geheel veilig om naar K'gari af te reizen.

Maandagmorgen werd ik om 7.25 uur opgepikt bij mijn hostel en gingen we richting de ferry die ons naar het eiland bracht. Nadat we kennis hadden gemaakt met onze gids Damian van de 'Cool Dingo's' werden we ingeladen in een soort 'four-wheel-drive maanbus'. Via een hobbelige route kwamen we aan bij het Basin Lake wat ten midden ligt van het regenwoud. Dit is een meer wat puur en alleen bestaat uit regenwater. Door middel van een boswandeling kwamen we aan bij onze heerlijke lunch en vervolgde daarna onze reis naar Lake McKenzie. Dit is mijn favoriete meer op het eiland met zijn prachtige witte stranden en helder blauw water. Na weer een 'bomping ride' werden we afgeleverd bij ons hostel waar we gingen genieten van de opfrismogelijkheden en een heerlijk Italiaans diner:P!!

Ik denk dat het Nederlandse liedje "zandweggetje, zandweggetje, hobbel paadje, hobbel paadje, gat in de weg" van Fraser Island komt...er zijn alleen maar zandwegen en soms gaten van een halve meter diep in de route.

Het voordeel van de guided-tour is dat de kans miniem is om verzakt te raken, hetgeen wat bij de self-driving tours regelmatig voorkomt.

De volgende morgen zaten we om 7.15 uur aan het ontbijt en werden we ingelicht over de komende activiteiten. Met onze 'moonbus' gingen we naar het 'Seventy Five Mile Beach' wat zich over de gehele lengte van de Oostkust van het eiland bevindt en grenst aan de Stille Zuidzee. Op het strand zijn weinig regels wat betreft het auto rijden. Er zijn wel verkeersborden te vinden wat overigens een grappig gezicht is op het strand!!

Op dit enorme strand ligt het wrak van passagierstoomboot 'de Maheno' die in 1935 tijdens een cycloon het strand werd opgeblazen. Na een bezoek te hebben gebracht aan dit Japanse schip kwam piloot Tiger aan boord om ons lekker te maken met een rondvlucht boven het eiland voor slechts $70. Die verleiding kon ik helaas niet weerstaan. Tijdens de vlucht boven de oceaan hebben we haaien, mantra roggen en schildpadden gespot. Echt een bizarre ervaring. Over de hele wereld worden op drie lokaties dit soort vluchten vanaf het strand gedaan namelijk in Tasmanië (Ausralië), Schotland en op Fraser Island.

Vervolgens weer voet aan de grond gezet en met de groep naar Indian Head gereden waar we wederom een prachtig uitzicht hadden op de oceaan. De laatste stop van de dag vond plaats bij de Champagne Pool. Dit is een soort van jacuzzi die gevormd worden door een aantal rotsen in de oceaan. Iedere keer dat een golf over de rotsen heen slaat lijkt het erop dat de pool wordt gevuld door het bubbelende water.( Lois en Marjolein: het heeft ook wel wat weg van Prosecco:P!!) Vervolgens weer terug naar de Cool Dingo bar voor een Mexicaans diner:P!

De laatste dag op Fraser werd weer om 7.15 uur gestart. Voor deze morgen staat een barre wandeling naar de 'Sandblows' en Lake Wabby op het programma. De sandblows worden gevormd door de wind, die het zand op een grote hoop blaast. Achter deze enorme duin ligt Lake Wabby. Waarschijnlijk is over 100 jaar Lake Wabby verdwenen door het 'sandblow fenomeen'.

In Lake Wabby zwemmen visjes die de dode cellen van je voeten af snoepen...gelukkig heb ik dit weten te voorkomen (Han: ik kom liever over vier maanden bij jou;))!! Vervolgens hebben we in een luxe resort geluncht en daarna weer een duik genomen in Lake McKenzie. Om 17.00 uur was het alweer tijd om terug te gaan naar Hervey Bay.

Fraser Island is echt prachtig en een aanrader om naar toe te gaan!! Er zijn veel verschillende soorten natuur, dieren en vergezichten te zien. Zo heeft het eiland meer dan 70 verschillende kleuren zand. Helaas of gelukkig hebben we geen dingo's gezien...

In deze drie dagen heb ik denk ik net zoveel eten op als in de drie weken hiervoor:P;)!!

Vanuit Hervey Bay ben ik naar Rainbow Beach vertrokken wat normaal gesproken 1,5 uur reizen in beslag neemt...helaas kwam de buschauffeur een uur te laat...:S

Ik had een aantal geruchten gehoord over Rainbow Beach dat er een ware regenboog te zien zou zijn op het strand; maar ook vele mensen die dit verhaal ontkrachte.
Dan zit er maar één ding op en dat is het zelf ontdekken.

Na inmiddels al mijn bagage te hebben gedropt bij het hostel hoorde ik dat er een 'free' bus ging naar Carlo's Sandblows. Geen idee wat het was maar alles met 'free' ervoor klinkt als muziek in de oren voor iedere backpacker.

Met geen idee wat ik ging aantreffen maar in het busje gestapt. We werden midden in het bos gedropt en kregen de opdracht om maar gewoon het pad te volgen.Na vijf minuten stonden we midden op de sandblow, met aan de ene kant uitzicht over de oceaan en aan de andere kant over een grote groene vlakte (met een bosbrand in het midden vanwege de droogte.)
Nadat ik richting de oceaan liep op de sandblow kwam ik erachter dat het gerucht echt waar is. De rotsen en het zand hebben meer dan 40 verschillende kleuren (ik heb ze niet geteld) tussen helder wit en donker rood. Vervolgens terug gelopen naar de andere zijde waar de zon onder ging. Vanwege de rook (van de bosbrand) kleurde de hemel in alle kleuren van de regenboog. Het was een heel mysterieus gezicht en alle stukjes wat betreft Rainbow Beach vielen op zijn plaats.

Voor mij is dit tot dusver het meest onverwachte en mooiste plekje van Australië. Achteraf was ik erg blij dat ik me niet van de wijs heb laten brengen en mijn eigen plan heb getrokken.

Tot dusver weer mijn belevenissen!! Ik ben inmiddels in Noosa...maar daar horen jullie de volgende keer weer meer over!! Bedankt weer voor alle reacties!!

Dikke knuffel vanuit het warme Down Under;):P!!

-x- Mirjan

* Thom en Jantine: helaas geen dingo gezien...wel in de dierentuin en daar zag hij er heel lief uit...

* Renee: Mijn eerste maaltijd bevatte idd sla...daarrna heb ik niet meer gekookt...Ben verslaafd aan de $5 meals...!!

* Bas (v. P): Heb nog niet de BBQ uitgeprobeerd...ben het nog steeds wel van plan want ik krijg een vlees tekort door al dat geld besparen;)! Ben trouwens niet naar Bundaberg geweest...

* Roosje: geen reden om emotioneel te worden...ik heb het nog steeds goed naar mijn zin maar mis jullie wel hor!!

* BettY: Ik was Mario wel vergeten...vind je het gek...zijn hier alleen maar surfdudes...:P!!

* Tante Co: U bent van harte welkom;)!!

* Nijn en Inger: Stoere chicka's!! Vet cool om naar Parijs te liften!!

* Wikkers...hoe was het WIK-feest!? Ik heb er nog nooit één gemist in 24 jaar:S!!