Fiji

Bula friends, sakutha?

Fiji is de naam van 321 eilanden, waarvan de meest uiteenleggende ruim 1100 kilometer van elkaar verwijderd zijn, in de Stille Oceaan ten noorden van Nieuw-Zeeland. Op het grootste eiland, Vitu Leva woont 2/3 van de 861.000 koppen tellende bevolking. Één van de belangrijkste inkomstenbronnen naast het toerisme is suiker waar 18% van het nationale kapitaal van afkomstig is.

De oorspronkelijke inwoners van ‘Viti’ komen van Tonga welke ruim 1220 jaar voor Christus op de archipel aankwamen en het kannibalisme introduceerden.

In 1643 vaart de eerste Europeaanse ontdekkingsreiziger, Abel Tasman langs de prachtige eilanden groep op weg naar huis van het Van Diemen land. Door zijn beschrijving blijft het land de volgende 130 jaar onbezocht. In 1774 vaart James Cook langs de eilanden wanneer deze huiswaarts keert van Terra Australis Incognito (onbekende zuidenland) oftewel Australië. Hij spreekt de naam van het land Viti verkeerd uit [Veegee] waardoor de nieuwe naam Fiji is ontstaan.

Terug gekomen van Cape Reinga, zit ik achter het internet om de laatste zaken te regelen voor mijn verblijf op Fiji, in het regenachtige Auckland. Op hetzelfde moment komt er een jongen van de activiteiten begeleiding van het hostel langs om te vragen wat mijn planning is voor de volgende dag… Ik antwoord daarop; dat ik naar het zonnige (naar mijn idee) Fiji vertrek. Vervolgens begon de propper hard te lachen en vertelt dat deze tropische vakantiebestemming op het moment van praten wordt getroffen door cycloon Tomas. Deze raast met ruim 270 km/u over de eilandengroep en veroorzaakt golven van ruim acht meter hoog. In eerste instantie dacht ik dat hij een grapje maakte maar niets is minder waar…

Tomas stevent met slechts negen kilometer per uur af op Nadi (de luchthaven waarop ik vlieg) waardoor deze veel ravage aanricht onderweg. Uiteindelijk is hij van gedachte verandert en in het niets op gegaan in de oceaan.

Na wat heen en weer bellen met de luchtvaartmaatschappij krijg ik te horen dat mijn vlucht gewoon door gaat maar waarschijnlijk wat vertraagd zal zijn. Dus in plaats van 10.00 uur ben ik om 15.00 uur naar het vliegveld vertrokken waar ik uiteindelijk nog zes uur heb mogen wachten.

Na een voorspoedige vlucht van drie uur word ik midden in de nacht, met ‘bula’ verwelkomt in de Pacific waar ik direct naar het hostel word getransporteerd. Op wat regenbuien na merk ik niets van de aanwezigheid van Tomas.

Helaas zijn veel reisorganisaties nog niet heropgestart en moet ik een extra dag in Nadi verblijven. Vanaf het hostel wordt er een bus georganiseerd om naar het ‘zevende mooiste strand ter wereld’ genaamd Natadola beach te gaan wat slechts een uur van Nadi is verwijderd. Na heerlijk wat relaxen en bij bruinen aan dit prachtige strand zijn we terug gekeerd naar ons verblijf.

Donna, de zeer behulpzame gastvrouw van het hostel heeft een goedkoop eiland-hop-pakket voor mij geboekt. Aangezien ik helemaal geen voorbereidingen heb getroffen voor dit land laat ik me door haar verrassen. Deze week op Fiji staat in het teken van relaxen, genieten, lazzy zijn, nadenken over mijn toekomst en een mooi kleurtje opdoen. Alles doe ik met ‘Fiji time’…

De volgende morgen word ik rond 7.00 uur ‘Fiji time’ opgepikt bij het hostel en gaan we naar de haven waar alle ferry’s richting de eilanden vandaan vertrekken. Na een boottocht van vijf uur kom ik aan op mijn eerste bestemming; het ‘Coral View ressort’ op het Tavewa eiland (Yasawa Island’s).

Het is niet moeilijk om dit eiland te beschrijven, denk aan: het ‘Yorin Travel’ programma waarin Floortje Dessing de mooiste plekjes ter wereld op zoekt. Ik verblijf hier twee nachten en deel mijn kamer met nog 20 andere rugzakkers. Het ontbijt, de lunch en het diner zijn included.

Na twee dagen Robinson Crusoë gespeeld te hebben vertrek ik naar mijn volgende bestemming, ruim twee uur varen richting het ‘main land’, word ik afgezet op het Waya Lai Lai Island. Bij aankomst staan de palmbomen met daartussen de hangmatten mij al toe te wuiven en ik ben helemaal klaar om wederom twee dagen op dit eiland te bivakkeren. Omdat ik de laatste ben die incheckt en alle ‘dorms’ vol zitten krijg ik een eigen cabin énsuite genaamd Samoa toegewezen. Iedereen is jaloers op mijn privé toilet en douche.

Tussen 18.00 uur en 22.00 uur wordt de elektriciteit ingeschakeld op het eiland. Dus tijd om even te genieten van de koude douche…op het moment dat ik de deur open, kom ik oog in oog te staan met de grootste spin die ik ooit heb gezien; ter grote van een kinderhand… na even een fotootje schieten heb ik de hulptroepen ingeschakeld.

Na een verschrikkelijke nacht met dromen over spinnen en muskieten die mijn lichaam hebben veranderd in de landkaart van Fiji word ik de volgende ochtend om half acht gewekt met trommelgeroffel voor het ontbijt. Vervolgens krijg ik een uitgenodigd om de kerkdienst bij te wonen in het enige dorp op het eiland.

Omdat het regent en ik toch geen andere plannen heb ga ik samen met mijn ‘ressortgenootjes’ naar de anderhalf uur durende dienst. Dat is toch best lang wanneer alles in het Fijiaans gaat met een gezichtsimpressie en intonatie alsof we na de dienst worden op gegeten…

Samen met mijn tijdelijke Nederlandse eilandbewoners Dewy en Danielle hebben we de regentijd proberen te doden met het spelen van wat spelletjes. In de middag klaart het gelukkig op en is het ‘hangmat-time‘:P!

Na een heerlijk diner wordt ons het één en ander bij gebracht over de cultuur van Fiji. Zo wordt er een modeshow gehouden van de kledingstijl van vroeger en nu, een fireshow voorgedragen en de Fijiaanse polonaise aangeleerd, ik zal deze volgend jaar in de feesttent introduceren.

Hiernaast zijn de oudere mannen van het dorp druk met het volgen van de World League Rugby op de enige televisie van het eiland… ondertussen wordt de traditionele drank Kava bereid. Dus tijd voor mijn ‘chicks-on-the-road’ opdracht voor Fiji. Deze luidt als volgt: ‘Neem deel aan een kava ceremonie en zorg dat je na afloop alle in’s en out’s weet.’

Ik heb mijn locale vriend ‘Big’ Jerry gevraagd of hij mij wilt helpen en zo behulpzaam als alle mensen hier zijn is het geen probleem om wat van dit op Nederlands slootwater lijkende goedje te nuttigen… In kleermakerszit onderga ik een ritueel waarbij ik Jerry moet aankijken, één keer in de handen klap, bula zeg (wat proost en hallo betekent) de kava in één keer achter over gooi en nog drie maal in de handen klap… een bijzondere bijwerking is wanneer je genoeg van dit narcotische drankje drink je gehemelte en tong verdoofd raakt. Blijkbaar heeft het dezelfde invloed op mij als alcohol want ik voel het direct…:S

Kava is de traditionele drank van Fiji. In het verleden werd dit alleen gedronken door de priester en de chief van het dorp. Vandaag de dag wordt het genuttigd door iedereen. De kava wordt gemaakt van de wortels van de Yaqona plant. Deze wordt eerst goed gereinigd en gedroogd in de zon waarna ze het vervolgens verstampen tot poeder wat vermengt wordt met water. Hoe meer water hoe minder sterk.
Naast dat deze drank als een feestelijke goedje wordt gedronken, gebruikt men het als medicijn voor met name klachten in en rondom de buikstreek.

Mijn laatste eiland bestemming is Mana Island wat naast het eiland Castaway ligt waar de gelijknamige film met Tom Hanks is opgenomen. Dit eiland ligt niet op de route van de gewone pont. Midden op zee word ik alleen in een bootje gedropt met een Fijiaan die mij naar mijn idee naar de andere ferrymaatschappij zou brengen… Na inmiddels twee ponten voorbij te zijn gevaren krijg ik een beetje het Nathalie Holloway gevoel…

In de verte zie ik wel wat eilanden maar geen idee welke Mana is. Uiteindelijk heeft mijn kapitein helemaal geen kwade bedoelingen en na 1,5 uur samen in het bootje te hebben gezeten kom ik aan op Mana.

Aangekomen in het ressort worden de nationaliteiten verzameld en is het de bedoeling dat ieder groepje twee nationale liederen zingt waaronder het volkslied. Aangezien Engeland en Duitsland goed vertegenwoordigt is mogen zij af trappen.

Samen met Lieven en David moet ik het Wilhelmus voordragen wat uiteindelijk eindigt in ‘Zie ginds komt de stoomboot’ omdat we de hele tekst kwijt waren. Erg lachwekkend en gelukkig heeft niemand er wat van gemerkt.

Samen met Marco en Sophie die zich voorstellen uit 010 (Rotterdam) en David uit 020 (Amsterdam) waarop ik antwoord dat ik uit 0184 afkomstig ben heb ik de volgende morgen de drie uur durende wandeling rondom het prachtige eiland gemaakt. Goed ingesmeerd en met een fles water vertrekken we in ons Baywatch-outfit aan de bare tocht. De wandeling gaat over prachtige palmstranden, bloedhete rotsen en door de turkooizen Pacific Ocean.

Op het moment dat David en Sophie al door het water heen baden en ik op het punt sta om deze in te gaan zie ik op nog geen twee meter voor me een mini haai voorbij zwemmen waarop ik roep: ‘haai’. Dat was even schrikken voor Sophie die het op een schreeuwen zetten. Ongehavend, maar helemaal uitgeput zijn we rond lunchtijd aangekomen bij het ressort. Ik voel me net een schipbreukeling welke aan scheurbuik lijd. Binnen vijf minuten had ik mijn lunch naar binnen gewerkt.

Na twee dagen chillen en slapeloze nachten omdat ik waarschijnlijk te lui ben de hele dag en teveel Cola drink word ik weer terug gebracht naar Vitu Leva. Ik verblijf weer in hetzelfde hostel (Drift In) als voor mijn eilandentrip. Ik slaap hier namelijk voor zes euro per nacht waar het ontbijt, diner en airport-drop-off inbegrepen zijn.

Mijn laatste avond op het eiland heb ik met de vele Dutchies die ik heb leren kennen een afscheidsborrel (Cola) gedaan. Een aantal ga ik waarschijnlijk wederzien in Zuid-oost-Azië.

Ik ga Fiji zeker missen, de sfeer, het weer en het ontspannen leven is zo aangenaam. De mensen zijn heel erg vriendelijk en behulpzaam. ‘Fiji time’ is de meest relaxte tijd die er bestaat!

Ik weet nu al dat ik zeker ga terugkeren op deze eilandengroep. Er zijn namelijk nog 317 eilanden welke ik nog niet heb bezocht.

Vinaka!!

Liefs Mirjan ‘Crusoë’-Dessing- Holloway- de Vos