Rotorua, Tongariro Crossing, Wellington, Paihia

Rotorua, Tongariro Crossing, Wellington, Paihia en Cape Reinga

Rotorua wat ook wel ‘de Sulfaat city’ wordt genoemd, heeft de meest energetische en thermische activiteit in het hele land.
Ik ben erg benieuwd naar dit natuurlijke fenomeen dat bestaat uit bubbelende modderpools, hot springs en geisers (met een smerige rotte eierenlucht die overheerst).

Na een wandeling door het ‘park’ van dit dorp, wordt het tijd om mijn ‘chicks-on-the-road’ opdracht voor Nieuw-Zeeland uit te voeren. Toevallig word ik tijdens mijn voorbereidingen gebeld door de ‘chicks’ die een ‘chicks-bijeenkomst’ zonder mij aan het vieren zijn. Na een kort gesprek met gelukwensen en updates is het tijd om aan de slag te gaan.

De opdracht met inleiding luidt als volgt: ’De wereldberoemde mudpools in Nieuw-Zeeland wil jij natuurlijk voor de chicks wel even uitproberen… Maar nee, zo makkelijk kom je er niet vanaf; laat je door een leuke jongen insmeren met modder en leg dit vast op de foto!!’

Aangezien ‘de leuke jongen’ zich op dit moment niet in Nieuw-Zeeland bevind heb ik besloten om alles eruit te halen wat erin zit… Onderweg naar één van de hot springs met ‘mud’, heb ik de buschauffeur een request laten doen in de bus; ‘of alle jongens een ‘handje’ willen helpen…’

Helaas zitten er over het algemeen meer meiden dan jongens in de bus, toch heb ik vijf mannen (waaronder de busdriver) zo gek kunnen krijgen om mijn opdracht in vervulling te laten gaan…!! ‘Mission accomplished’, ladies!!

Nu vrijwel iedereen weet dat ik ruim een maand langer weg blijf en dit waarschijnlijk door ga brengen in Zuid-Oost-Azië, daag ik jullie uit om een leuke opdracht te verzinnen voor dit gebied…zodat ik niet vier weken lang ga luieren op het strand !! Ik hoor het graag van jullie;)!!

Van Rotorua zijn we door gecruised naar Taupo. Bij Taupo ligt het grootste meer (Lake Taupo) van Nieuw-Zeeland wat dezelfde omtrek heeft als Singapore. Hier heb ik een skydive (uit een vliegtuig springen) gepland staan… Het is een strakblauwe lucht op het moment dat we aankomen, helaas waait het te hard en wordt het skydiven gecanceled…balen!!

De volgende dag is het een vroege morgen, het alarm staat op 6.00 AM. Op naar het spectaculaire Tongariro National Park. Deze prachtige natuur werd in 1887 uitgeroepen tot het eerste nationale park van het Kiwiland en het tweede ter wereld. Het staat met name bekend om zijn vulkanische activiteit, hiernaast is deze omgeving veelvuldig gefilmd voor de ‘Lord of the Rings’ movies.

De orginele naam Tongariro, bedekt de drie bergen van het park: de meest noordelijke is Mount Tongariro, Mount Ngauruhoe (ook wel Mount Doom, voor de Lord of the Rings fans) ligt in het midden en Mount Ruapehu (2797 meter) is de meest zuidelijke vulkaan. (‘tonga’ = zuidelijke wind / ‘riro’ = weg dragen)

De Tongariro Crossing is het bekendste wandeltrack, welke in één dag kan worden afgelegd in Nieuw-Zeeland. De 19,4 kilometer lange wandeling brengt ons over de spectaculaire voet van Mount Doom naar de ’Devils stair case’ (welke niet voor niets zo wordt genoemd), langs de kraters van de 1967 meter hoge Tongariro vulkaan, welke in 1926 voor het laatst uitbarstte.

Op de top heb ik een waanzinnig en onwerkelijk uitzicht in de rode krater, over prachtig blauwe turkooizen meren en Mount Ngauruhoe. Tijdens de hike word ik over verschillende vegetatiezones geleid wat het allemaal extra bizar maakt omdat het zo snel afwisselt. Zo begint de wandeling zonder enige beplanting over rotsen vervolgens wandel ik over mul houtskool en eindig ik in het bos en dit alles in nog geen zeven uur tijd.

Dit is tot dusver de mooiste en zwaarste wandeling die ik heb gemaakt. Het was af en toe even afzien maar wanneer ik werd ingehaald door een 50+-er met Nordic Walking stokken kreeg ik een extra energie boost om deze bij te blijven…hihi

De volgende morgen heeft iedereen moeite met de drie trappetjes bij de entree van de bus…spierpijn!! Van het National Park toeren we naar de hoofdstad van dit prachtige land, Wellington.

Het in het zuiden gelegen Wellington heeft 205.500 inwoners. Zoals men Auckland vergelijkt met Sydney heeft de hoofdstad enige overeenkomsten met Melbourne. De stad is erg up-to-date wat betreft architectuur, musea en festivals.

In Wellington heb ik wederom een gratis overnachtingadres. Ik verblijf drie nachten bij de ‘Schotse’ Steve (niet de gids) die ik op de Outback-tour in Australië heb ontmoet. Hij werkt op dit moment als geluidsman in de hoofdstad, bij het wereldberoemde (?) Blue Pacific Festival wat aan de gang is.

Het was even zoeken naar het juiste appartement maar na drie uur heb ik het dan eindelijk gevonden (ze doen hier niet aan huisnummers…). Midden in het centrum boven de Burger King vind ik mijn ‘thuis’ voor de komende dagen. Mijn mond valt open na het openen van de drie sloten die toegang geven tot de woning. Het lijkt wel een vijfsterrenhotel in vergelijking met de hostels van de afgelopen tijd. Iedere ochtend worden mijn handdoeken ververst:P!!

Qua voedsel krijg ik totale luxe voorgeschoteld, zo begin ik mijn eerste morgen met een echt Brits ontbijt wat bestaat uit: thee, jus, worstjes, witte bonen in tomatensaus, toast, champignons en een eitje:P.

Samen met Steve ben ik de stad gaan verkennen en zijn we via de gezellige en knusse haven met een treintje naar de botanische tuinen gegaan welke op de top van een heuvel zijn gevestigd. Tussendoor heb ik mijn kapsel even bij laten knippen…ze zei dat ze vier jaar ervaring had maar op het moment dat ze de schaar in mijn coupe zette kreeg ik een heel ander idee…Het voordeel van haar is dat het weer aangroeit;):P!!

In de avond hebben we het beste en lekkerste rugzakkers diner tot dusver gemaakt; een chili/curry in tortilla’s met guacamole saus:P.

De volgende dag moet Steve werken en heb ik mijn culturele plicht weer vervuld in het Nationale Te Papa museum, waar ze zelfs een expositie hebben over Anne Frank.

Om de fysieke activiteit enigszins op peil te houden heb ik de 196 meter hoge Mount Victoria beklommen waar vandaan ik een mooi uitzicht heb over Welli-wood.

Van Wellington heb ik de Stray-bus genomen terug naar Auckland wat maar liefst 12 uur in beslag neemt. Omdat ik in een ‘rush’ ben, heb ik de volgende morgen Auckland weer verlaten om naar de Bay of Islands te vertrekken.

De eerste stop is bij Goat Island waar een gratis rondvaart tocht in een ‘glass-bottom-boat’ wordt aangeboden. Na de onderwaterwereld van het droge te hebben bekeken zijn we door gecruised naar Paihia waar we de nacht gaan door brengen.

Naast de prachtige stranden en baaien in deze omgeving worden er ook allerlei activiteiten aangeboden om van te genieten. Aangezien ik skydiven nog steeds op mijn verlanglijstje hebt staan en het iets minder hard waait dan in Taupo, heb ik me in laten schrijven voor deze stuntactie.

Om half vijf word ik opgepikt om mezelf uit een vliegtuig te laten vallen van maar liefst 12.000 feet. Voorafgaand word ik in een charmant en veel te groot outfit gehesen en worden de instructies snel ingedrillt.

Met een ‘big smile’ op mijn gezicht stap ik het gare vliegtuigje in, waar ze kamikaze piloten van de Tweede Wereld Oorlog niet eens mee de lucht in zouden sturen… Tijdens het vliegen heb ik een déjà vu van een rondvlucht samen met pap en A-M boven de Alblasserwaard. Het enige wat ik daar nog van kan herinneren is dat ik vrij misselijk weer terug op aarde kwam. (Terwijl ik toen al die tijd in het vliegtuig mocht bivakkeren…)

Na ongeveer 15 minuten vliegen boven de eilanden, oceaan en het vaste land krijg ik het signaal dat we de juiste hoogte hebben bereikt om mezelf van vier kilometer hoogte, uit een vliegtuig, richting de aarde te laten storten met een man op mijn rug...

Op het moment dat ik in de deuropening zit; waar de cameraman voor me hangt aan één van de vleugels, om het beste shot te krijgen en ik de koude wind mijn broekspijpen in voel glijden gaat er een heel bizar gevoel door me heen. Hiernaast is het heel onwerkelijk en heb ik geen keus meer om terug te gaan want de meneer achter mij heeft al besloten om te gaan…

De wind waait met ruim 200 kilometer per uur in mijn gezicht wat hetzelfde beeld geeft als de autorit op de bruiloftsvideo van Rosemarie & Erik;). Gedurende de 45 seconde lange freefall heb ik de tijd om te genieten en zo vrij te zijn als een vogel (met een man op mijn rug). Mijn schouders doen zeer door de weerstand van de wind. Uiteindelijk trekt de man op mijn rug de parachute open en landen we veilig op aarde.

Wat een rare ervaring, op dit moment geloof ik nog steeds niet dat ik uit een vliegtuig ben gesprongen van deze immense hoogte en een duikeling hebt gemaakt door de wolken…

De DVD, foto’s en het certificaat geven toch echt het bewijs... Dit is weer een activiteit die ik van mijn ‘things-to-do-lijstje’ kan afstrepen.

Cape Reinga is het meest noordelijke punt van het Kiwiland (het is ruim 3800 kilometer van de evenaar is verwijderd). Wederom ben ik hier getuige van een bijzonder natuurlijk fenomeen. Voor de kust mengt de turkooizen Tasman Sea zich met de donkere Pacific Ocean wat een apart gezicht geeft.

Op de terugweg zijn we naar de ruim 80 meter hoge ’sanddunes’ gereden waar we een bodyboard in de handen krijgen gedrukt en de duin op worden gestuurd. Gevolgd door mijn tourgenoten die variëren tussen de leeftijd van 20-65, kom ik als eerste aan op de top. Het ziet er toch wel stijl uit… Met ruim 70 km/u stuiter ik naar beneden en land ik gezandstraald in de rivier…super gaaf!!
Ik kon er geen genoeg van krijgen en werd de recordhoudster van de dag met zeven afdalingen.

Langs de duinen zijn we naar het ‘Ninety Mile Beach’ gereden wat er in werkelijkheid maar 64 zijn…(?!) Over het strand zijn we terug gercruist naar Paihia waar we de dag hebben afgesloten met ‘Fish & Chips’. Hier raak ik aan de praat met twee Belgen die uit mijn favoriete Vlaamse dorp Moerbeke-Waas komen. Dus Volleyhollics de supporters zijn geregeld;)!

Wat een gaaf en bizar land in Nieuw-Zeeland. Morgenmiddag vlieg ik naar mijn volgende bestemming om even bij te komen van alle activiteiten…Fiji!! Hier bivakeer ik ruim acht dagen!

Nieuw-Zeeland ga ik zeker missen maar ik weet nu al met 100% zekerheid dat ik hier ooit terug ga komen. Voor iedereen die gek is op de natuur kan ik dit land zeker aanraden!! It’s awesome!!

Cheers -x- Mirjan