Antarctica

Een bijzonder moment; Op 10 februari 2012 zet ik voet aan land op het 7e en laatste continent Antarctica, mijn continenten bingo is vol...!! Hieronder de belevenissen van de afgelopen tijd in deze bijzondere omgeving plus wat geschiedenis en feiten...

2000 jaar geleden constateerde de Griekse wetenschapper Pythagoras dat er een groot zuidelijk land aan de onderkant van de wereld zou moeten liggen om de aarde in balans te houden. Alhoewel ze hier niet de harde bewijzen voor hadden noemde ze dit land het tegenovergestelde van Arkos (het land van de beer / noordpool) wat zich in Anti Artikos ontwikkelde. Antarctica is het meest zuidelijke continent op aarde en is geheel omgeven door oceanen.

Fysiologisch beslaat ze een oppervlakte van 12 miljoen vierkante kilometers en staat daarmee op nummer vijf qua oppervlakte van de zeven continenten. Europa (10 miljoen km2) en Oceanië (7,6 miljoen km2) zijn kleiner.

Gedeeltes van Antarctica worden geclaimed door acht landen waaronder Argentinië, Chili, Nieuw-Zeeland, Australië, Rusland, Noorwegen, Groot-Brittanië en de USA.

Antarctica is het enige continent wat niet continue wordt bewoond door de mensheid. Een internationale organisatie genaamd Antarctic Treaty System bestaand uit 44 landen regeert over het toerisme, de omgeving en het wildlife wat zich zuidelijker dan 60 graden zuiderbreedte bevindt.

Het continent beschikt over een aantal wereld records;
De koudste temperatuur ooit gemeten op aarde was -89.4 C in Vostok, juli 1983.
Gemiddeld gezien is het continent het hoogste met 2500m boven de zeespiegel. De hoogste berg is Vinson Massif (4897 m).
In Commonwealth Bay is de snelste windsnelheid van 320 km/u gemeten.
De grootste hoeveelheid aan ijs met een gemiddelde dikte van 2300 m.
Hetgeen wat je zal verbazen is dat het ook het droogste continent is; er valt gemiddeld 150 mm regen per jaar. De rest is sneeuw en wordt niet mee gerekend.

De grote van het continent verdubbeld zichzelf bijna in de winter naar 20 miljoen km2 waardoor het 13% van het aardoppervlak beslaat. Het zeewater veranderd in ijs bij een temperatuur van -1,9 C, dit proces start in de herfst (maart). In de winter is het 24 uur per dag donker en hoog zomer 24 uur per dag licht.
70% van al het verse water ter wereld bevindt zich in de gletsjers op Antarctica.

Het wildlife in en rondom Antarctica bestaat met name uit honderden biljoenen planktonachtige diertjes, walvissen, gigantische kolonies met verscheidene pinguïns en vele soorten zeehonden. Alle dieren zijn afhankelijk van het voedsel wat gevonden wordt in de oceaan. Vanwege weinig variatie in de diersoorten is de voedselketen eenvoudig.

Sinds 2004 vaart kapitein Ernesto Barria op het schip genaamd Antarctic Dream. Het vaartuig wat in 1961 te Haarlem is gebouwd vaart onder de Chileense vlag en werd voorheen gebruikt als een bevoorradingsschip voor de marine. Vandaag de dag voert ze expedities uit o.a. richting de Artic en Antarctica, afhankelijk van het seizoen.

Tijdens mijn trip is het schip vol geboekt. Er zijn 81 passagiers aan boord variërend in de leeftijd van 18 tot en met 75 jaar. 47 werknemers en matrozen proberen tijdens de 11-daagse tocht het schip draaiende te houden. Vele hebben een dubbele taak om het aantal bemanningsleden op het 81 meter lange schip te beperken.

Na het welkomstdrankje vertrekken we rond 19.00 uur vanuit Ushuaia over het Beagle kanaal richting de Drake Passage. Vanaf de meest zuidelijke stad ter wereld beslaat het ongeveer 1000 km voordat we 'land in zicht' hebben genaamd de South Sethlands Islands. De Drake Passage is erg berucht om de ruige omstandigheden en dat een ieder zijn maag en zeebenen getest gaan worden.

Uit voorzorg slik ik de gratis bij de receptie af te halen tabletten Dramamine en Mareamin wat het besef van evenwicht en bewustzijn enigszins doet afnemen. Helaas werkt het slaperige effect niet echt waardoor ik de eerste nacht de overtocht zeer bewust mee maak. Met moeite probeer ik mezelf vast te klampen aan mijn matras om te voorkomen dat ik uit mijn kooi word geslingerd. Verrassend genoeg heb ik geen problemen met de windkracht 7 wat het vaartuig in een continue 'Schommelschip' doet veranderen. Bedenk je maar eens dat je in deze situatie 48 uur achtereen moet slapen, eten en eventuele lezingen bij moet wonen.

Op het moment dat ik de volgende morgen richting de eetzaal tracht te komen schrik ik toch wel even. Schuimkoppende golven van een meter of acht hinderen ons tijdens het ontbijt wat in een lopend buffet vorm plaats vindt. Het lijkt wel een Griekse bruiloft...her en der vliegen de borden en ander keukengerei om de oren. Hiernaast is het een kunst om het niet gemeende voedselgevecht te ontwijken.

De staff is erg behulpzaam en probeert de zichzelf overschattende passagiers welke niet heel stevig in de schoenen staan een handje te helpen om de rommel te beperken. Alle stoelen en tafels zijn met kettingen aan de vloer bevestigd zodat je altijd houvast hebt. Aan het plafond is een stalen buis gemonteerd waardoor het mobiliseren in de dining room wordt vergemakkelijkt.

De eerste twee vaardagen is misschien maar de helft van alle passagiers te vinden tijdens de vier maaltijden welke we per dag voor geschoteld krijgen. De rest ligt groen en geel in de cabin en moet waarschijnlijk niet denken aan het backpackers paradijs waar ik me in bevind met het ontbijt, een 3-gangen lunch, high tea en een 3-coursed diner. Heerlijk.

Ahoi!! Vanuit het kraaiennest wordt er land in zicht gespot. De zee wordt rustiger en voor het eerst in mijn leven zie ik twee Humbackwhales (Bultrugwalvissen) welke ons escorteren naar de aanlegplaats. Naast de walvissen zien we veel gevogelte tijdens onze lange oversteek. Albatrossen met een doorsnee van 3 meter, aalscholvers en andere vogels waarvan ik de naam niet meer weet.

Op Aitcho Island vindt onze eerste expeditie plaats. We worden voorzien van de laarzen, jassen en reddingsvesten welke we nodig hebben voor het landingsritueel. Door middel van zodiak's worden we naar het drukbewoonde eiland met Gentoo- en Chinstrab pinguïns vervoerd.

Deception Island ligt vier uur varen van Aitcho Island. Het bijzondere van dit eiland is dat het van oorsprong een vulkaan is. We varen de krater binnen via een smalle opening en komen terecht in Whalers Bay. In de 19e eeuw werd hier volop gejaagd op walvissen welke in de baai werden verzameld om ze hier te ontdoen van hun olie... (waar menige lezer van 50+ wel eens een hapje levertraan van heeft mogen nuttigen). Dit is de ideale plaats omdat er vers water nodig is voor het proces wat in de vorm van gletsjers volop te verkrijgen is.

Op het moment dat wij hier aankomen heeft het iets weg van een kerkhof. Verspreid over het strand liggen beenderen van de enorme zoogdieren. De resten van de olie industrie zijn terug te vinden in de tanks en huizen welke in een verwaarloosde staat zijn achter gelaten.

(Vandaag de dag wordt er nog steeds op walvissen gejaagd met name door de Japanners onder het mom voor 'onderzoek'. Organisaties als Greenpeace en Seashepard proberen dit met man en macht te beperken.)

De gidsen geven ons hier de mogelijkheid om te dippen in het Antarctische water. Normaal gesproken wordt het water gedeeltelijk aangenaam verwarmt door de vulkanische activiteit waardoor de damp zo nu en dan van het water af stoomt. De dag dat wij arriveren is de vulkaan erg passief en is het water rond een graad of 1. Toch kunnen we de verleiding niet weerstaan en rennen we vol adrenaline het ijskoude water in om een verlate nieuwjaarsduik te simuleren. Dit is de enige optie; als je erbij na gaat denken zal een ieder terug keren na de eerste aanraking met de oceaan. Aan de kant staan onze niet zwemmende mede passagiers aan te moedigen en ons op te wachten met de zeer welkome handdoek-omhelzing. Snel weer terug naar het schip en heerlijk opgewarmd met warme chocolade melk en een hot shower.

De volgende morgen om 6.50 uur heb ik de beste wekker ooit... Om niet tussen de wal en het schip te vallen ben ik binnen een halve minuut aangekleed en staan we met alle hens aan dek een groep orka's te aanschouwen...whowww ik was al zo onder de indruk van de bultrugwalvis...

Na het ontbijt brengen we een bezoek aan het meest zuidelijke postkantoor op aarde welke zich bevind in een oud Brits expeditie gebouw wat vandaag de dag als musea fungeert. Hier spekken we de kas met de aankoop van verscheidene souvenirs en ansichtkaarten.

We zetten koers naar Paradise Bay waar we het anker uitgooien voor een zodiac cruise langs nieuwsgierige pinguïns en luierende zeehonden op ijsschotsen. Het winterse weer is toegenomen en geeft dit alles een mysterieus maar prachtig gezicht. In de bijpassende weersomstandigheden worden we aan wal gezet van het vaste land Antarctica.

Het laatste spektakel van de dag wordt veroorzaakt door verscheidene walvissen welke 300 meter bij het schip vandaan rond dobberen en hun bultrug en staart regelmatig showen.

De voorgaande dag heeft Mike mijn Engelse gepensioneerde medereiziger zijn hamstring bezeerd en vraagt of ik hem kan helpen. Aangezien de activiteiten voor deze morgen zijn gecancelled vanwege het slechte weer besluit ik hem onder handen te nemen. De ruime hut welke hij met zijn echtgenote deelt is op het top dek waar vandaan een uitzicht wordt geboden door vier grote ramen. Ik moet het doen met een kleine patrijspoort in het beneden dek.

Wanneer de beste man net in positie ligt gaat de intercom af dat er aan stuurboord zijde van het schip waar hun hut zich bevindt een nieuwsgierige walvis rond cirkelt. Menig passagier rent voorbij de ramen maar heeft gelukkig meer oog voor de whale dan voor Mike zijn cabin wat voor ons een hilarisch moment is.

Na de behandeling storm ik naar buiten en volg de humbackwhale welke zich nu naast het schip bevindt. Hij laat zich van zijn beste kant zien en bezorgt ons de nodige exercise door ons van de ene naar de andere kant van het schip te laten rennen. Na een uurtje ons te hebben geentertained zegt hij vaarwel en maken we een mooie cruise langs ijsschotsen bevolkt door zeehonden.

In Wilhemina Bay, vernoemd naar onze voormalig koningin, varen we langs de gletsjers welke van het omringende gebergte afdruipen. Op weg hier naartoe passeren we een ijsberg ter hoogte van een kathedraal welke op het punt staat het te begeven... Met een donderend geraas stort het kolossale turquoise ijsblok zich te water wat een kleine tsunami veroorzaakt...volle vaart vooruit met de rubberboot om kapseizen te voorkomen ;)!!

Via Half Moon Island gaan we met de maximale vaart van 20 knopen per uur naar onze laatste expeditie landing gelegen op Pinguin Island. Dit vulkanische eiland wordt met name bewoond door de chinstrab pinguin...maar een oplettende kijker ontdekt een Macaroni pinguin welke wordt gekenmerkt door haar gele wenkbrauwen. Na een adembenemende wandeling rondom de krater van de passieve vulkaan worden we geacht wanneer we geen schipbreuk willen leiden terug te keren naar de Antarctic Dream. Met pijn in het hart nemen we afscheid van dit prachtige continent.

Ik had hier graag nog even willen verblijven. Het was heerlijk om te onthaasten en aan de hype van het internet en de smartphone te ontsnappen. Een aantal opvarende zag voor mij al een toekomst in het verschiet in het Britse postkantoor, afgezonderd van de buitenwereld. Wie weet...;)

Gelukkig staan bij ons de beste stuurlui niet aan wal en cruised onze ervaren kapitein ons veilig terug richting de haven van Ushuaia.

De laatste avond krijgen we the captains diner voorgeschoteld en nemen we diploma's in ontvangst voor het bereiken van het vaste land van Antarctica en de dip in de Antarctische Oceaan.

Aangekomen in Ushuaia heb ik getracht een vervolg te geven aan mijn reis... In de avond hebben we met het 'Antarctic Dream team' in stijl afscheid genomen en zijn we rond een uur of 1 onder zijl gegaan.

Tijdens onze tocht heb ik regelmatig moeten denken aan de tijd dat de VOC en onze voorgangers dit soort reizen maakten alleen dan in erbarmelijke omstandigheden met scheurbuik, verstekelingen, kielhalen, piraterij en de vraag of de wereld echt rond is. Ik ben blij dat deze begrippen ons zijn onthouden.

Al met al waren het de drie ribben uit mijn lijf dubbel en dwars waard en heb ik veel leuke mensen ontmoet welke de lijst van vakantieadressen weer uitbreiden. Deze trip heeft me nieuwsgierig gemaakt naar de Artic...een extra thing to do!!

Ik wil het aan iedereen aanraden om een keer dit bijzondere continent aan te doen. Mocht je geen zee benen hebben...het is mogelijk om naar de South Shetland Island te vliegen waardoor je de Drake Passage kan ontzien.

Ps-jes:

Hebben jullie allemaal het barre winterse weer overleefd?!
Marieke: Volgende keer schaatsen hem weer samen!! Zorg jij voor de Nutsen voor iedere bocht welke we passeren?!
Nelly: Nu inderdaad op ieder continent geweest maar nog lang niet uitgekeken ;)!!
Kristel: we praten van de zomer wel bij als je in Nederland bent ;)
Rosemarie: Idd een verbrande bips;) maar dat mocht het plezier niet drukken!!
Gerda: Ik ben druk bezig met die droom carriere... wellicht een switch :P
Albert: Ik ben erbij!! Dit keer niet op het strand van Tel Aviv maar de costa van H'veld;)?!
Theo: have fun @ the carnaval/ Brasil!!
Ingeborg: Het gezelschap op de boot naar Antarctica heeft me laten zien dat je nooit te oud bent om te reizen;)
Trudy: nog reisplannen?!

Jesper bevind zich inmiddels in Thailand!! Check www.jesperdevos.waarbenjij.nu

Een aantal foto's welke ik heb gepubliceerd zijn gemaakt door mijn mede reizigers/semi proffotograven: Stuart en Noël.

Liefs Mirjan