Puerto Varas, Pucon en Bariloche

Hola lezers,

Via het Argentijnse El Bolson en Bariloche ben ik de grens over gestoken naar het Chileense Puerto Varas. Het dorp met Duitse invloeden wordt bewoond door ruim 32.000 inwoners en is gelegen aan het Llanquihue meer met aan de achterzijde de 2661 meter hoge Osorno vulkaan.

In de bus leer ik de drie Spaanse amigo's Emilio, Nacho en Miguel kennen waar ik de komen dagen mee optrek. Al snel noemen ze zichzelf de 3 musketiers en ik krijg de bijnaam d'Artagnan...

Met een lokale bus vertrekken we naar een viewpoint op de vulkaan ruim 30 kilometer buiten het dorp. Na enige tijd hier door te hebben gebracht willen we dit alles wel van dichterbij bekijken.

Eerst willen we een liftwedstrijd introduceren...Maar Sergio een vader van twee dochters is bereidt ons allen mee nemen (Één voor allen, allen voor één) en brengt ons langs alle high lights van de regio. Samen met Miguel zit ik achter in de laadbak en zijn we regelmatig genoodzaakt om onder te duiken voor de politie.

Deze zal een flinke boete uitkeren wanneer je in dit gedeelte van de auto reist. Het lijkt of dit het enige is waar ze streng op bekeuren....riemloos rijden of telefoneren tijdens de rit zien ze door de vingers.

Terug gekeerd in het appartement van de heren maken ze het Spaanse gerecht en tevens hun specialiteit tortillas de patatas voor mij klaar...heerlijk!!

De volgende dag genieten we met name van de relaxte omgeving en struinen we terrasjes en gratis musea af. In de avond is het mijn beurt om te kokkerellen...Inmiddels ben ik een specialist in pasta bolognese... na een gezellige avond en mijn Spaans wat bij te spijkeren is het afscheid daar...en wandel ik op mijn slippertjes midden in de nacht terug richting het hostel...

Totdat ik wordt opgeschrikt door een omhoog gelegen straattegel van één meter bij één meter welke ik met de voorzijde van mijn voet een penalty geef... na wat gevloek heb ik de tegel terug gelegd en ben ik verder gestrompeld naar mijn slaapplaats.

Na een beroerde nacht waar ik word wakker gehouden door een kloppende grote teen heb ik de volgende morgen Puerto Varas gedag gezegd en ben ik begonnen aan de zes uur durende busreis naar het toeristische Pucon.

Wederom gelegen aan een groot meer en aan de voet van de nog steeds actieve en rokende stratovulkaan Villarica. Deze wordt gekenmerkt door relatief steile hellingen, regelmatige explosieve uitbarstingen en haar kegelvormige look.

Om mijn teen wat rust te gunnen en even een lekker kleurtje op te doen heb ik de komende 2 dagen met name gestrekt gelegen op het bloedhete zwarte strand van Lago Villarica.

Waarschijnlijk werd hier net als in Egypte aangeraden om niet tussen 12 en 3 in de zon te gaan liggen bakken want mijn dorsale zijde is veranderd in een tomaatje...

Samen met een aantal hostelgenootjes hebben we een trip gepland om de 2847 meter hoge Villarica vulkaan te beklimmen.

Om 4 uur in de ochtend zijn we paraat en worden we met een busje naar het startpunt op de vulkaan gebracht. Voorzien van al het materiaal en een paar hele fijne leen-stink-bergschoenen zijn we begonnen aan de vijf uur durende tocht.

Je ziet geen hand voor ogen, regelmatig hoor je iemand een herstel stap maken na het bijna ter aarde storten door een in de weg gelegen kei, het oranje gekleurde magma weerkaatst tegen de rook welke uit de krater walmt en boven ons de ontelbare sterren waarvan we eveneens onder de indruk zijn. Langzaam komt de zon op en belicht de nabijgelegen bergketens op een magische manier. Beautiful.

Na een uur komen we aan op het basiskamp waar de dagtochten normaal gesproken starten. Hier krijgen we de keuze tot welke groep we willen behoren. Ik kies voor de snelle...maar na de eerste klim hangt mijn tong op mijn tenen en wacht ik op de middelgroep...het is overigens geen selectietraining waar je het snot voor de ogen moet trainen...ik ben op vakantie ;)!!

Na vier uur ploeteren over bevroren sneeuw en flinke magma rotsen komen we aan bij de stinkende krater. De tegemoet komende geur is niet bepaald uitnodigend, het is moeilijk om frisse lucht in te ademen zonder iets voor de mond te houden of te ontsnappen aan een rokershoestbui.

Na een uurtje genieten van de views en uitlaatgassen worden we aangespoord alle materialen uit de geleende rugzak te halen en ons zelf aan te meten.

Gewapend met handschoenen, sneeuwvangers, bipsbeschermer, een ice-axe en een plastic sleetje (welke me een flashback geeft naar het teamweekend van dames 1 Sliedrecht Sport in Groningen; hiermee schoten we van een oefenbaan voor freestyle skiërs in een ijskoud meertje).

Klaar voor de avontuurlijke afdaling; ditmaal niet met de benenwagen maar op de billen op het sleetje... .nou dit heb ik geweten...had ik mezelf maar beter in gesmeerd of toch een parasol gehuurd voor anderhalve euro. Gelukkig neemt de adrenaline de pijn enigszins weg en heeft de sneeuw een bevriezende en dus pijn dempende werking op mijn achterwerk.

In een bobslee-achtige voorgevormde tube glijden we met een goede vaart naar beneden. Met de ijsbijl in de hand om eventueel te remmen arriveren we in een mum van tijd onder aan de sneeuw.

Onwijs gaaf!! Wederom een activiteit welke kan worden toegevoegd in mijn top -10!!

Hiernaast ben ik zeer gelukkig dat ik voor de vroege vogel groep heb gekozen... tegen zevenen zien we honderden backpackers in groepjes achter elkaar de beroemde vulkaan op ploeteren terwijl wij in de vroege morgen de enige groep zijn.

Om de spierpijn enigszins te onderdrukken zijn we de volgende middag naar Termas Los Pozones vertrokken. Aangezien het wat regenachtig is vandaag is dit een prima alternatief voor het strand.

Zes hotsprings variërend tussen 32 en 45 graden houden ons voor 4 uur van de straat. Heerlijk om even lekker te relaxed in deze aangename temperatuur.

Deze omgeving staat bekend om de natuurlijke thermaalbaden. Zo zijn de meeste 24 uur per dag open en kan je het vergelijken met hotels wat sterren en faciliteiten betreft.

Via het zeven meren district ben ik terug gereisd naar de chocolade hoofdstad van Zuid-Amerika genaamd Bariloche. In de winter is dit een populaire bestemming waar onze kroonprins regelmatig gespot wordt met zijn familie.
De laatste maanden wordt Bariloche op slechte dagen geteisterd door as-sneeuwbuien...na het uitbarsten van de vulkaan Puyehue aan Chileense zijde. De belangrijkste bron van inkomen; het toerisme is sindsdien beperkt.

Ik vind het zeker de moeite waard om dit dorp aan te doen en gelukkig tref ik het met as-loze dagen.

In het Nahuel Huapi nationale park waar het dorp in is gelegen. Heb ik een aantal mooie wandelingen gemaakt onder andere naar Cerro Campanario waar het uitzicht prachtig is. Hiernaast heb ik een bezoek gebracht aan het vijf-sterren hotel Llao Llao waar Maxima wel eens op de thee gaat. De duurste kamer in dit resort bedraagt ruim 2000 euro per nacht.

Vanuit Bariloche ben ik de bus weer ingestapt naar Ushuaia. Inmiddels heb ik er 31 uur op zitten en ben ik er nog lang niet. We staan stil voor de Straat van Megellan. Het waait harder dan 40 knopen, om deze reden vaart de veerpont niet. Ik begin hem nu aardig te knijpen want morgen vertrekt mijn boot naar het zevende continent...Antarctica.

Om 2 uur 's nachts na ruim 41 uur in de bus kom ik aan in mijn hostel. Mijn laatste nachtje op het vaste land. Morgen ga ik checken of de wereld echt rond is... ik begin het aardig spannend te vinden
... mijn enige boot ervaring bestaat uit het passeren van de Lek tweemaal daags in mijn middelbare school periode.

Iedereen weer bedankt voor de leuke reacties!! Ik begrijp dat de temperatuur in Nederland inmiddels ver onder het vriespunt is gedaald en er volop geschaatst word... daar ben ik wel een beetje jaloers op!! Geniet ervan!!

P.s.-jes:

Nelly: Leuk dat je me volgt!! Het liften is hier overwegend erg veilig!! Ik begreep van ma dat jullie gister een workshop hebben gehad...leuk geweest?!

Jantine/ Matt: Hopelijk kan ik aankomende week een filmpje maken van walvissen!!

Theo: Jullie staan op het punt van vertrekken denk ik?! Heel veel plezier in Brazilie!!

Ruben: Leuk dat je me volgt!! Helaas is jou blog met een andere aanleiding!! Ik blijf je volgen!! Zet um op!!

Jespertie: Deal wij gaan de Peking express doen!! Zelfs als het niet met een programma is;)?! Veel plezier in Thailand!!

Lfs en tot horens!!

Adios Mirjan