Cusco en Machu Picchu

Hola amigos,

Hieronder de belevenissen van de afgelopen tijd...

Cusco is gelegen in het zuidoosten van Peru en is tevens de hoofdstad van de gelijknamige provincie. Deze stad is het langst bewoond van het gehele westelijk halfrond en heeft een zeer rijke geschiedenis.

De naam van de stad wat in de lokale Quechua taal 'navel van de wereld' betekent was de hoofdstad en het culturele centrum van het Inca imperium wat zich met name rond de 15e eeuw afspeelde. Het rijk wat ook wel Tahuantisuyu (het land van de vier windstreken) werd genoemd strekte zich uit over de huidige landen; Colombia, Ecuador, Peru, Bolivia, Chili en Argentinië.

De Inca's zijn geen compleet volk zoals de Romeinen of de Maya's. De Inca's zijn in essentie enkel de leidende klasse, de keizerlijke familie ontsproten uit hun mytologische voorvaderen Manco Capac (zoon van de zon) en Mama Occla (dochter van de maan). Door vele kinderen die men toen op de wereld zette en het tot de adel verheffen van andere families door het huwelijk of hun uitmuntendheid in moed, medewerking of rijkdom besloeg deze leidende klasse zowaar de gehele stad Cusco.

De absolute leider die wij in het westen keizer zouden noemen was de "Sapa Inca", Quechua voor "Enige Inca". Hij huwde meestal zijn volbloed zus die dan keizerin of Qolla werd en bezat over een uitgebreid hof van prinsessen die meestal uit de Huizen van de Zon kwamen, vandaar de vele kinderen en de snelle toenamen van deze als heilig vereerde familie.

De Inca's bouwde de stad in de vorm van een poema welke de mensenwereld representeert, hiernaast waren er vele tempels te vinden die gebouwd werden ter ere van de zonnegod Inti en de maangodin Quilla.

Behalve de hoofdstad was Cusco voor de Inca’s ook een heilige stad. Zij meenden dat dit de plek was waarvan de zoon van de zon (Manco Capac) en de dochter van de maan (Mama Ocllo) na een lange zoektocht vanaf het Titicacameer (waar zij door de zon en de maan op de wereld waren gezet) besloten dat het vruchtbaar genoeg was om er te blijven en waar vervolgens het Rijk van de Inca geboren werd. Vanuit de steden in de omgeving kwamen er dan ook vele mensen op bedevaart.

Vandaag de dag wonen er ruim 350.000 inwoners in de stad wat inmiddels een kruising is geworden van het traditionele Andes leven en het moderne Peru. De stad moet het met name hebben van het toerisme wat duidelijk geen economische crisis met zich mee brengt met de nabij gelegen Sacred Valley en één van de Zeven Wereld Wonderen genaamd Machu Picchu.

Bij mijn aankomst heb ik duidelijk problemen met de hoogte van 3400 meter waarop ik me bevind. Bij het inlopen van de vals platte straat krijg ik deja vu momenten naar mijn eerste trainingen bij Sliedrecht Sport waarbij ik een flink zuurstof tekort kende.

Er wordt niet voor niets aangeraden om eerst een aantal dagen te acclimatiseren en dan pas een track in de richting van Machu Picchu te ondernemen. De eerste vier dagen hou ik me dan met name bezig om te socializen met reisgenootjes die ik eerder in Zuid-Amerika heb leren kennen, de cultuur van de stad op te snuiven en te genieten van de heerlijke Peruaanse kookkunsten.

Tijd voor wat lichamelijke activiteiten!! Ik heb gekozen van de vierdaagse Jungle Inca Track. Met een groep van 10 backpackers sterk vertrekken we naar de Sacred Valley om vervolgens van de 4250 meter hoge Abra Malaga met een mountainbike, die de gemiddelde Amsterdamse fietsendief geen blik waardig zou gunnen, af te dalen naar het 72 kilometer verderop gelegen dorpje Santa Maria.

We treffen 'Tour de France' achtige taferelen met scherpe haarspeldbochten, damerages, valpartijen en flinke regenval. Er is geen draadje meer droog van mijn kleding en ik ben tot op het bot toe nat geregend wat een extra hindernis met zich mee brengt. Mijn vingers zijn zo koud dat ik moeite heb met het in knijpen van mijn half tamme remmen en ik shake bijna van mijn fiets af. Als kers op de slagroomtaart eindigen we midden in een zojuist ontwikkelde modderpool... ik probeer er door heen te fietsen maar halverwege is het zo diep dat mijn trappers onderwater staan en ik genoodzaakt ben om mijn voeten op de bodem te zetten wat tot resultaat heeft dat ik tot mijn knieën toe in de bagger sta.

De bus die als rode lantaarndrager/bezemwagen functioneerd met de backpackers die het halverwege hebben opgegeven kan met geen mogelijkheid door de mudslide heen komen en de inzittende worden gedwongen om door de modder heen te banjeren. Gelukkig nam onze chauffeur in tegenstelling tot de lokale Arriva busdriver het risico niet... Deze kwam heel erg onverantwoordelijk met een rotgang op de plas af gegleden en kwam uiteindelijk middenin met veel rookontwikkeling en gierende banden tot stilstand waardoor alle locals te voet verder moeten.

De tweede dag van de track bestaat uit negen uur hiken door de jungle. Onderweg wordt ons het een en ander bijgebracht over het planten en dierenrijk in de omgeving. Echt bizar, op 10 vierkante meter vinden we cacao- en koffiebonen, bananen-, mango-, mandarijnen, limoenen-, papaya-, chirimoya-, en tal van andere tropische vruchten...heerlijk!!

Na een aantal uren wandelen komen we aan bij een lokaal restaurantje met hangmatten. Hier kunnen we een uurtje uitrusten voordat we verder bergopwaarts klimmen en een gedeelte van de Inca-trail gaan wandelen. Iedereen zit er aardig doorheen en heeft zware benen... onze gids biedt ons de Coca bladeren aan, door te kauwen op dit gedroogde goedje zijn we weer vol energie en gaan we als een speer...

De blaadjes welke illegaal worden verbouwd zijn de basis van cocaine. Deze eeuwenoude drugs werd door de chaski's en later door de boeren gebruikt om aaneensluitend uren lang door te kunnen werken en het honger gevoel te onderdrukken.

De chaski's waren getrainde hardlopers in het Inkatijdperk. Zij rende van de ene naar de andere stad om boodschappen in de vorm van touwtjes welke op bijzondere wijze zijn geknoopt (quipus) over te brengen. Deze chaski's maakte onder andere gebruik van de Inca trail.

Na de lunch krijgen we te horen dat er wederom een modderstroom heeft plaats gevonden op een van de wandelpaden die we moeten passeren. Onze gids wil het proberen om deze op Indiana Jones achtige wijze te overwinnen... door middel van een aantal boomstammen bewoond door grote mieren worden we getracht naar de overkant te balanceren wat de nodige adrenaline met zich mee brengt. Één misstap betekent een gratis ritje downhill in de snelstromende rivier. Gelukkig weet iedereen droog de overkant te halen en kunnen we onze weg vervolgen naar de hotsprings waar we heerlijk bij kunnen komen van de hike.

Na een feestje in het dorpje Santa Teresa en een korte nacht staan we klaar voor de volgende adrenalinekick... Ziplinen, ruim 150 meter boven de canyon, worden we met een kabel van de ene zijde van een klif naar de andere geslingerd met een snelheid tot 65 km/u. Super kick.

Vervolgens moet de laatste drie uur worden afgelegd langs de Urubamba rivier en de treinrails naar Aguas Calientes. Dit dorpje wat inmiddels is uitgegroeid tot toeristische trekpleister was tot 1911 totaal onbekend voor de buitenwereld totdat een Amerikaanse onderzoeker van de Yale University genaamd Hiram Bingham tijdens zijn speurtocht aankwam bij een lokale boer en vroeg of hij enig idee had waar hij de 'lost city van de Inca's' kon vinden. De boer wees naar de top van het nabij gelegen gebergte en zo werd Machu Picchu herontdekt. Voor onderzoek nam de wetenschapper tal van schatten mee naar de VS waar deze nog steeds staan opgeborgen.
De stad werd pas echt bekend toen in 1913 National Geografic een nummer wijde aan de verloren Inca Stad.

Aangenomen wordt dat de bouw van Machu Picchu wat 'oude berg' betekent werd begonnen rond 1440 na Chr. onder leiding van Inca Pachacuti. Wetenschappers zijn er nog steeds niet over uit welke functie deze ontoegankelijke stad bedroeg. Men denkt dat het een buitenverblijf voor de koningen en hooggeplaatsten zou zijn, hiernaast zijn er ook verblijven voor edelen en dienaren. Er konden ruim 750 mensen verblijven in de stad.

Een andere verklaring voor de merkwaardige ligging en voor het verlaten raken van de stad is dat het een fort was dat diende als bescherming van het Inca-Rijk.

De laatste theorie is gebaseerd op een verzamelplaats voor de Coca bladeren vanwege de vele nabij gelegen plantages. De Coca bladeren werden gebruikt als offer voor de Pachamama (Moeder Aarde).

Het begin van het uiteenvallen van het Inca Rijk start op het moment dat Inca Pachacuti een keuze moet maken wie zijn opvolger gaat worden. Hij heeft twee zonen, één bij zijn huidige vrouw en de andere is een bastaard. De zonen verdelen het Rijk in tweeën; Tupac Inca Yupanqui regeert over het noordelijke gedeelte en heeft zijn basis in de huidige hoofdstad van Ecuador, Quito. Zijn halfbroer Capac Yupanqui is gestationeerd in Cusco.

Op het moment dat 200 Spanjaarden in het jaar 1532 onder leiding van Francisco Pizarro in Tahuantisuyu t.h.v. Quito aankomen worden ze ontvangen als heiligen. Door de blanke huidskleur en het blonde haar denken de locals dat deze mensen gestuurd zijn door hun Zonnegod. Ze bieden alles aan wat hun hartje begeert. De Spanjaarden begrijpen er niets van maar nemen alle cadeaus met open armen aan... Ze raken bevriend met Tupac Inca Yupanqui en gaan op oorlogspad richting het zuiden. Ze roeien het gehele Incarijk bestaande uit 14.000 man uit en verbranden alle tempels en plunderen vele schatten van dit bijzondere volk.

Maar Machu Picchu wordt nooit gevonden door de Spanjaarden. Inmiddels zijn de Spaanse koloniale tekenen duidelijk terug te vinden in Cusco en is de vorm van de poema zelfs met fantasie moeilijk terug te vinden in de stadstekeningen.

Om Machu Picchu te bereiken vanuit Aguas Calientes moeten we 2000 trappetjes opklimmen. Met de gedachte op nul beginnen we om 4.15 AM aan deze helse kuiten killer... al snel kom ik in mijn steady state trance terecht en ga ik als een malle de berg op... Als eerste loop ik samen met drie mannelijke groepsgenoten het UNESCO werelderfgoed op... Wat een bizarre plek!!

We gaan op zoek naar de bekende fotospot om deze wereldberoemde ruines vast te leggen zonder toeristen. Vervolgens krijgen we een twee uur durende guided tour langs alle tempels, koningshuizen en ruines. Heel erg interessant!!

Uiteindelijk hebben we tot een uur of drie door gebracht op deze toeristische hotspot en zijn we de 2000 trappetjes weer afgedaald. Met puddingbenen stappen we de trein in richting de bewoonde wereld.

Dit is mijn derde (moderne) wereldwonder wat ik tot dusver heb bezocht. In 2005 heb ik een bezoek gebracht aan het Colloseum in Rome en in 2006 Chitzen Itza (Mexico).
De overige (moderne) wereldwonderen zijn:
het Cristo Redentor in Rio de Janeiro (Brazilie)
de Chinese Muur (China)
Rotswoningen in Petra (Jordanie)
de Taj Mahal (India)

Deze lijst is in 2007 opgesteld door 100 miljoen mensen die hierop hebben gestemd.

Er valt nog heel veel meer te vertellen over het Inca rijk, hun gewoontes en cultuur...hiernaast denkt men dat er nog ergens een verborgen Gouden stad in de jungle genaamd; Eldorado zou moeten zijn. Het daadwerkelijk bestaan van deze schatrijke stad is nog steeds een mysterie. Het betreden van de jungle is levensgevaarlijk door de traditionele stammen die hier woonachtig zijn en de dieren die de geheime van dit gebied zeer goed weten te beschermen.

Aankomende week ga ik op zoek naar deze mysterieuze stad in de jungle...;)

Hopelijk tot over een week via het wereld wijde web!!

Hiernaast heb ik besloten om mijn reis met twee weken te verlengen zodat ik niet hoef te haasten tijdens mijn trip om uiteindelijk eind mei weer via Buenos Aires terug te keren naar Groot-Ammers...!!

Bedankt weer voor alle leuke reacties op mijn vorige story en voor de interesse in mijn verhalen!!

Lieve groetjes vanuit een prachtig Peru!!

x Mirjan